Depersonalizacja

kam

Ja po moim ostatnim epizodzie z DD, który trwał kilka dni z dość silnym atakiem pośrodku, powiedziałem sobie że dość z paleniem trawy. Mój stan bardzo się polepszył, zacząłem się czuć normalnie, na tyle normalnie że zapaliłem sobię znowu i popiłem co nieco. Efektem jest powrót DD, jednak już mniej paranoiczny niż poprzedni jednak z głupimi myślami egzystencjalnymi typu "po co istnieje rzeczywistość", "po co istnieje cokolwiek". Miał ktoś kiedyś podobne? Wiem że to na bank nerwica podsuwa mi te myśli i z niecierpliwieniem czekam na powrót do normalności.

Victorek

Wiesz co kam podziwiam cię. Kiedy u mnie trawa byłaby wyzwalaczem tego stanu, to kiedy bym się lepiej czuł to prędzej bym g.ówno zjadł niz to ponownie zapalił.

Aleksa24

Witam wszystkich:) mam pytanko. Czy biorac paroksetyne moge sobie chlapnac ze 2 piwka?? Wink

sebuś_śląsk

Objawy:
- odczucia typu: nie wiem czy to się dzieję naprawdę, nie wiem czy ten świat jest prawdziwy, nie wiem czy tu jestem (derealizacja i lekka depersonalizacja)
- myśli typu (że mi się coś stanie, to wywołuję derealizację)
- brak depresji

Niestety najgorsze są odczucia derealizacyjno - depersonalizacyjne. Lecze się od 14 miesięcy.

Magda

z reguly lekarze mowia ze leki + alkohol nie dzialaja jak leki

ja osobiscie uwazam ze nie ma zadnych przeciwskazan co do tej meiszanki jesli tylko masz dobre nastawienei psychiczne

nigdy nic mi sie nie dzialo przez takie polaczenie, jednak jedynym problemem byly lęki które powstawaly głównie przez moje myśli i podejście do sytuacji
jak piłam w dobrej atmosferze, nie myslalam o psychice, zdrowiu itd to spoko, bylo w porzadku, jednak gdy mialam nerwowy dzien, chodzilam oytumaniona i zlękniona to alkohol wywolywal koszmarne lęki

takze jak widzisz, kwestia psychiki i podejscia
pozdroo

kam

Moim najnowszym objawem jest to, że nagle uświadamiam sobie że, cytuje: o ku**wa, to się dzieje tu i teraz, ja żyję "na żywo", przeraża mnie to że wszystko dzieje się w czasie rzeczywistym, że w momencie gdy np. patrze na drzewo i coś tam sobię myślę, to dokładnie w tej samej chwili inni też żyją, patrzą, myślą - coś robią. Na pewno największy wpływ ma na to mój wrodzony sentymentalizm, to jest że przeszłość jest super, to były czasy, a to co się dzieje teraz, czyli teraźniejszość i przyszłość to coś co jest moim wrogiem. Nerwica...

Patryk_7

lekka depersonalizacja i lżejsza deprecha, czyli ogólem nie mam najgorzej, nawet mam calkiem calkiem Razz

Da sie przetrwać Very Happy

kozaq

Moje Objawy:
-derealizacja
-depersonalizacja (to jest najgorsze)
-natrętne myśli wywołane depersonalizacją, typu: czemu żyję, jak to jest że żyję, czemu muszę oddychać, dlaczego jestem sobą, a nie kimś innym, jak to jest, że inny człowiek też żyje, i wiele innych..
-wrażenie, że tracę zmysły lub przytomność
-napady panicznego lęku
-trudności w zasypianiu
-po przebudzeniu totalna derealizacja
-ludzie, których znam wydają mi się jacyś obcy, inni

stokrotka

-derealizacja
-depersonalizacja, myśli egzystencjalne (czemu jestem, czemu jestem taka a nie inna, czemu nie jestem kimś innym, jakie to dziwne ze mam uczucia, jak to jest że kazdy ma swój własny wewnętrzny świat itd)
-napady lęku w autobusie, w szkole, na spacerze, w domu...
-wrażenie że nie żyję naprawdę tu i teraz, tylko musi być gdzieś jakis inny świat w którym będę mogła poczuć się w końcu sobą
-lęk przed tym że wszystko dzieje się tu i teraz (myśli dosłownie identyczne jak kamy kilka postów wczesniej, tylko ze ja mam jeszcze cos takiego ze np jak pisze smsa to przypominam sobie ze w tym samym czasie dzieje sie wokol mnie jeszcze wiele roznych rzeczy, a ja ich nie kontroluje)
-trudności z koncentracją, w ogole nie potrafię oderwać się od tych natrętnych myśli i zająć czyms pozytecznym
-PANICZNY lęk przed chorobami psychicznymi
-lęk przed tym że to nie ma konca i nic nie jest w stanie mi pomóc

stokrotka

wlasnie się zorientowalam ze kam nie jest kamą tylko prawdopodobnie kamilem, sorry za pomylke;)

kam

kozaq

Moim nowym objawem jest taka, nie dająca mi spokoju myśl, mianowicie - ciągle zastanawiam się, czym ja jestem, jaki to wszystko ma sens, czasami czuję, jakbym był tylko jakimś stworzeniem, jak to jest, że myślę. Nie potrafię tego dokładnie wytłumaczyć słowami. Czuję, jakby wszystko traciło swój sens. Ale te myśli nie wywołują u mnie lęku, raczej taką apatię, przygnębienie, nie wiem jak to opisać... Miał ktoś coś podobnego?

kam

Mam podobnie do Ciebie kozaq, przez to czasami już sam nie wiem co mam zrobić ze sobą, ze swoim życiem. Moim sposobem na to jest stopniowe akceptowanie i trawienie tych myśli, bo jak pewnie wiesz ich nadmiar skutkuje prawdziwym umysłowym "hardkorem", i ma się wrażenie odchodzenia od zmysłów i stawania się jakimś dziwolągiem, co potęguje następne przeżycia i błędne koło się zamyka.
Czasami jak patrzę na innych ludzi to sobię myślę, w jakiej pięknej oni żyją nieświadomości, że nie wiedzą co może człowieka spotkać i jak bardzo mu psychicznie dokuczać. Że oni są bezpośrednio sobą a my tkwimy w takim zawieszeniu między nami gdzieś w środku, których chcielibyśmy odzyskać, a rzeczywistością która wcale nam tego nie ułatwia. Pozostaje tylko żyć, bo poza życiem czym innym możemy być? Jak umrzemy to niewiadomo czy będziemy mieli okazję być nawet swoimi cieniami...
Przepraszam za takie grobowe podejście... Wink

kozaq

Dokładnie Kam, okropne uczucie. Czuję się jakbym miał zwariować, jakbym miał się zaraz "rozpłynąć w powietrzu". Masakra...

Victorek

A ja mam już to gó.wno ponad dwa lata, wiadomo na poczatku była masakra, teraz jest tak jak u większości raz lepiej raz gorzej, ale i tak to cholerne dd a szczeólnie depersonalizacja jest NON STOP obecna.
Do tego i objawy somatyczne, ataki ale tamto jeszcze moge zniść, moge zrozumieć, czasem się samemu uspokoić, opanować kolatanie, szybką akcje, itp,
Ale tej cholernej depersonalizacji znieśc nie mogę.
Mnie te myśli typu po co ja żyję dlaczego, itd. przeszły już na szczęście, jakoś nie sprawiały we mnie już w końcu lęku, odbicie w lustrze do dziś dziwne, widzę jakby obca osobę, ale tez przywykłem jakoś ni elęka mni ejuż to. Ale jest jedna rzecz w sumie dwie które meczą mnie do tej pory i sprawiają że już powoli czuję się jakbym codziennie wychodził po 20 godzinach pracy w kamieniołomach.
Te objawy tp nie czucie swojego ciała, kurna siedze i nie czuję nóg, leżę i ni emam jakby rąk, tak jakbym dostał znieczulenia, ruszee rękąką i sprawia mi to lęk bo się boję jakby to nie była moja ręka, chodzę ale nie czuje tego, czasem mam wrażenie że nogi mi się plączą, dotykam skóry i jakas dziwna obcość ciała, do tego brak tożsamości jakbym nie wiedziął kim jestem.
Wiem że to nerwica depersonalizacja, ale wnerwia mnie to że na to mi nic ni epomaga, to po prostu się dzieje i nie umiem tego opanować.
Czy ktoś z was ma takie dominujące objawy?? To wazne dla mnie Smile

Ostatnie pięć dni trzyma mnie to non stop od rana do wieczora, aż znow zaczynbam się bać że to psychoza. Chociaż tyle się naczytałem o tym i psychiatrów zwiedziłem ale kurna znow sie boję. Co za popie.przona choroba Smile

Ma ktoś z was takie obajwy przez dłuższy czas bez przerwy??
Pozdrawiam i Szczęśliwego Nowego Roku życzę.