Depersonalizacja

Patryś

Witam mam 15lat od tygodnia mam dziwne uczucie co ja tu robie ? Czy ja wgl zyje . Wchodze do wanny i mysle co ja tu robie i po co . To jest udreka. moze za duzo na kompie . Nareszcie znalazlem te forum niejestem sam czasami niechce mi sie zyc . Czy ja jestem chory psychicznie . Czy to dd ? Boje sie komus powiedziec bo powiedza ze jestem nienormalny . Tez takie cos macie ?

Loug

Dojrzewasz, nie przejmuj się tym. W żadnym wypadku nie masz dd o ile nie przeżyłeś jakiegoś traumatycznego wydarzenia. Idź lepiej pobiegaj za piłką albo koleżankami, a nie przejmuj się głupotami.

I najlepiej nie czytaj tematów na tym forum.

Ewentualnie będziesz wiedział kiedy wrócić.

addd

Jesteś w pełni zdrowy, i mogę Ci zapewnić, że nie zwariujesz.
Nikt nie powie, że jesteś nienormalny, a jeśli tak, to widocznie sam ma ze sobą problemy.
O ile przewlekłą derealizację można określić jako zaburzenie, o tyle takiego uczucia jakie masz od tygodnia nie nazwałbym nawet zaburzeniem.
To jest normalne, każdy miewa okresy w życiu kiedy czuje się nierealnie, to że tak masz wręcz świadczy o Twoim dobrym zdrowiu psychicznym.
Takie myśli wynikają raczej z braku zajęcia, więc tak jak radzi Loug - zajmij się czymś co Cię w pełni pochłonie, a wtedy szybciej minie.

Patryś

I niestety to niebylo chwilowe bo dalej mi te uczucie powraca kiedy to sie skonczy zyje naprawde m innym swiecie caly czas snie . Te forum naprawde istnieje ?

klawiszq92

to forum istnieje, my Uzytkownicy jestesmy prawdziwi, Ty jestes zywym czlowiekiem, odczuwasz prawdziwe uczucia i żyjesz na normalnym swiecie!

Zuro

popatrz no! wypisz wymaluj ja przy początkach d/d! też miałem te samiutkie uczucia, po cholerę to wszystko robię, czy to istnieje, czy śpię itd. teraz mam 16 latek, a d/d mam od pół roku, nie zrażaj się kolego, że Cię to tyle będzie trzymać, przeczytaj mój temat w Praktycznych Poradach. Też na początku myślałem, że to przejdzie samo, ale teraz rozumiem, że można to osiągnąć wcześniej, co sam osiągnąłem nieświadomie dużo wcześniej, ale wróciło(czytaj Moja Historia). Po prostu o tym nie myślałem. Tak wiem: ,,jak tu o tym nie myśleć, skoro nie wiem czy żyję, nie chcę żyć,, da się(powtarzam się, ale dobra). Wystarczy zająć czymś swój umysł no ale przecież ,,muszę sobie uświadamiać ciągle że to wszystko istnieje,, gó*no prawda. Spojrzyj na cokolwiek, widzisz to? Czyli to tam ku*wa jest! nie widzimy rzeczy których nie ma! zamknij oczy i je otwórz, dalej tam jest ta rzecz? świetnie! jakieś wątpliwości?

kolego, nie zajmuj sobie tym umysłu, po prostu przestań o tym myśleć. Wiem, czujesz się wyobcowany, nierealny. Też to samo miałem, panikowałem jak cholera, miałem cholerną ochotę spytać kogokolwiek: czy to tam jest? ale się powstrzymałem. I ja też Cię z przyjemnością zapewnię: nie jesteś chory psychicznie, nie wmawiaj sobie takich głupot. Nie myśl że rano się obudzisz nie sobą, czy coś, bo coś takiego nigdy nie będzie miało miejsca. Nigdy, rozumiesz?! I tak jak Loug radzę unikać forum. Ja odwiedziłem je sobie ot tak, zobaczyłem ten temat, przeczytałem i się wkurzyłem, bo ujrzałem siebie. I postanowiłem ekhm, opierdolić siebie samego, bo widzę dokładnie swoje objawy Wink

unikaj tego forum. Ja właśnie o tym staram się zapomnieć i wiem, że po tej wizycie objawy troszkę się pogłębią. Ale znów, pójdę do szkoły, przestanę, tak jest, sam z siebie, przestanę o tym myśleć i znów poczuję się lepiej! apropos, dzisiaj właśnie w szkole poczułem się prawie że sobą. Poszukaj sobie drugiej połówki, ewentualnie często spotykaj się ze znajomymi i za nic sobie nie zaprzątaj tym głowy. Na początku powiedziałem mamie i zaskoczę Cię, nie stwierdziła że jestem nienormalny. Potraktowała mnie ,,po rodzicielsku,, (połóż się, jesteś pewnie zmęczony itd.) i nie żałuję. I do tej pory uż zapomniała, że jej syn prowadził z tym wojnę. Teraz wiem, że muszę dokładnie zrobić to samo. Zapomnieć. Znaczy zapomnieć ot tak się nie da, ale da się za to o tym nie myśleć i to wg. mnie jest złoty środek, kropa. Mam nadzieję, że ta chaotyczna wypowiedź chociaż trochę poprawiła Ci samopoczucie. i wynocha z tego forum Very Happy

idź się czymś zajmij, a nie siedzisz, czytasz te historie i się nakręcasz, kurr*wa Twoja mać! Wink

EDIT:

Przeczytał: 84 tematy

no po takiej lekturze to się nie dziw, że się czujesz tak okropnie, pewnie nastawiłeś się na długi okres tych lęków co? tak jest, to nie żadna choroba, jak myślałem na początku, to po prostu Nasze tępe lęki. A dokładniej ich ,,pętla,, (okropnie trafne określenie) czemu pętla? a powymądrzam się troszkę, skoro już się tak rozkręciłem. Bo jeden Twój lęk, choćby przed tym śnieniem, goni następny, bodajże o nierealności(bo w końcu świat senny jest nierealny, prawda?), tylko że te myśli są zupełnie bez sensu. Nie, nie Twoje życie, co pewnie też sobie wmówiłeś, te myśli, które to poczucie w Tobie obudziły są całkowicie bezsensowne. Więc po co zaprzątać sobie nimi głowę? Sam sobie na to odpowiedz. Już chyba napisałem co miałem :>

EDIT 2(jeszcze jedna sprawa):
kolego, możesz nie wierzyć, Wy koledzy też, ale ja pracuję jako operator ciągnika, oczywiście u siebie i pomimo faktu, że jeżdżąc wcześniej bardzo, teraz trochę mniej wątpiłem, czy jadę drogą, czy jest prawdziwa, czy te samochody są prawdziwe, nigdy nie miałem żadnego wypadku. Odpukać oczywiście.