Depersonalizacja

tea

nie umiem opisać tego uczucia, poza tym krótkim stwierdzeniem: NIE MA MNIE

nie wiem skąd się bierze, jak długo trwa, jest tylko ta nagła świadomość, że nie istnieję

nie mam lęków, nie czuję nic poza smutkiem... to wszystko... Crying or Very sad

Ika · Gość

Tea nie możesz być pewna, że cię nie ma.Możesz oczywiście tak założyć, ale to jest największ zagadka istnienia i są dwie opcje: pierwsza masakrycznie dla mnie równiez przerażajaca, że tak naprawdę nas nie ma, że nasza osobowosć i całe nasze ja jest tylko wynikiem takiego a nie innego układu kodu i nerwów i kiedy umiera nasz mechanizm to po prostu nas nie ma, ale jest też druga opcja, że jest Bóg, który przydziela nam jakieś ciało, wraz nim dziedziczymy podatność na pewne choroby, zwoje naszych nerwów pewnie niejednokrotnie maja wpływ na nasze decyzje, bo całe te fizyczne urządzenie jakim jest człowiek jest obciążeniem, ale moze gdy ono umiera zostaje już tylko to co najważniejsze, prawdziwy byt powołany do życia przez Boga, zostajemy sami i prawdziwi my, teraz możesz pomyśleć , że pieprze farmazony, ale pamietaj,że twoje niedowierzanie czy powątpiewanie w istnienie nieśmiertelności też deprymuje rozsądek, racjonalne myślenie, które jest nam czasem niestety dane poprzez mózg, ale nie mozesz byc pewna, że ciebie nie ma, to jedna z opcji, ale druga to istnienie Boga i nieśmiertelności, załóżmy, że jest 50\50 ale zawsze jednak jest ta możliwość, że istniejesz, czemu masz się przychylać akurat do tej pesymistycznej, jeśli całkowicie nie odrzucasz wiary w Boga, porzdziłambym Ci, zebyś sie dużo modliła, dużo i codziennie i to własnie w najgorszych i najcięższych chwilach kiedy już jesteś na krawędzi własnej psychiki i pamiętaj może Cie nie być ale równie dobrze możesz być

Rafał82

A co jeżeli jest się niewierzącym?
Jest tyle zagadek,których nie możemy wyjaśnić.
Uważam,że ludzie,którzy wierzą,że Bóg po prostu jest i nie myślą o swoim istnieniu są naprawde szczęśliwi.
W zeszłym tygodniu byłem w kościele,co nie zdarzyło mi się od ponad roku.
Byłem w takim stanie,że nie wiedziałem co ze sobą zrobić.
Może to jest właściwa droga?
Sam już nie wiem co mam myśleć,jak pogodzić wiarę,teorię Darwina i inne akcje.
To mnie przerasta.

Ika · Gość

Ja mam czsam też wątpliwości, tez myśle nad różnymi naukowymi teoriami i myśle,że człowiek ma prawo wątpić, bo ma mózg, który każe mu myśleć racjonalnie, tylko powinniśmy właśnie być świadomi tego, że może istnieć obok nas taki świat, taka sferaktóra się nie da objąć rozumem, świat nie musi się kończyć na tym, ćo widzimy i rozumiemy, na tym właśnie polega wiara,że nie umiemy wytłumaczyć sobie racjonalnie wielu rzeczy, gdybyśmy umieli to wiara byłaby po prostu wiedzą

tea

ja faktycznie jestem niewierząca, ale wolałabym nie dyskutować na temat wiary, szanuję ludzi, którzy wierzą, chciałabym także, żeby szanowano to, że ja nie wierzę

pozdrawiam wszystkich