Depersonalizacja

Sebastian

Witam Was bardzo serdecznie i proszę o pomoc.

Mam 37 lat.Od wielu lat żyłem w ciągłym stresie.3 lata temu nagle straciłem poczucie rzeczywistości coś jakby przysłoniło mi świadomość.Miałem atak paniki i drgawki.Czułem że umieram.Dostałem od psychiatry leki uspokajające ale realność nie wróciła.Następnie po około 2 miesiącach nagle straciłem poczucie własnego ciała coś jakby moja świadomość odłączyła się od ciała.Przez te 3 lata ten stan utrzymuje się bez przerwy.Jakoś z tym żyję.Leczyłem się u wielu psychiatrów,przyjmowałem różne neuroleptyki ale poczucie realności otoczenia i własnego ciała nie powróciła.

Moje aktualne objawy i spostrzeżenia:

- brak poczucia rzeczywistości-realności że żyję i że to się dzieje

- nie czuję że jestem człowiekiem że mam ręce,ciało,twarz że ja mówię i coś robię

- czuję że świadomość mi zniknie

- czuję się upośledzony,otępiały

- mam problemy z orientacją

- jestem jak we śnie

- to co widzę do mnie nie dociera

- odbicie w lustrze jest nierealne

- mam w głowię pustkę

- nie rozumiem że są ludzie i po co oni są

- boję się że stracę kontakt z otoczeniem i nie będę poznawał ludzi

Czy to jest depersonalizacja-derealizacja ? Bardzo proszę o pomoc.

lolek

Na początku powiem Ci, wyluzuj, od tego sie nie umiera i nie boj nie stracisz swiadomosci. Wszystko co napisałes, to typowe objawy zaburzen nerwicowych w derealizacji/depersonalizacji. Jestes wsrod swoch, ze tak powiem Cool

Sebastian

Lolek , dziękuję Ci za wyczerpującą odpowiedź.Bardzo mi pomogła.
Postaram się wykorzystać Twoje rady w walce z chorobą.
Jeszcze raz dziękuję i pozdrawiam.

grb1

rany... ja też tak mam... i to od dłuższego czasu... i nie moge sie tego pozbyć... kabym cały czas był na haju...

grb1

rany... ja też tak mam... i to od dłuższego czasu... i nie moge sie tego pozbyć... jakbym cały czas był na haju...

Magda23

Super opisałeś te objawy, mam dokładnie takie same. Ciągle wydaje mi się jak w nie realnym świecie. Czasami mam wrażenie, że już nie żyje. Nieraz zastanawiam się kim właściwie jestem. Czuje się jakbym była zaczaśnięta gdzieś głęboko w jakiejś maszynie a na zewnątrz ktoś za mnie rusza rękami, nogami. Kiedy patrze na swoje zdjęcia to wszystko wydaje mi się dziwne i obce, tak jakbym sama dla siebie była kimś obcym. Najbardziej zastanawiające jest to, że ja wszystko wiem jak jest, bo o tym mówię i teraz piszę ale i tak to uczucie obcości jest we mnie i wywołuje u mnie panikę.