Depersonalizacja

Anka13

Raz jest gorzej, raz lepiej - ale tak czy siak każdy jest sam z tym stanem.Ciężko byłoby komukolwiek wytłumaczyć jakie to uczucie.Co można powiedzieć?Dziwnie się czuję, nie czuję się sobą, inaczej wszystko odbieram, nie czuję się rzeczywiście, inaczej widzę, czuję, słyszę, nie poznaję siebie?Bez przerwy czuję lęk, niepokój albo przygnębienie i bezsens?Boję się wszystkiego, boję się siebie, ludzi, rzeczywistości, wszystkiego.Nie mogę niczego pojąć, wszystko mnie przeraża.Na niczym nie mogę się skoncentrować, czuję chaos w głowie, myśli za szybko płyną, nie rozumiem ich i cały czas się boję.Nie wiem kim jestem..
Ja mogę się pod tym wszystkim podpisać, tak się czuję.Jednak wiem, że każdy stan ma swoją przyczynę, z jakiegoś powodu tak się czuję.Mój umysł nie był sobie w stanie poradzić z jakimś problemem, wyłączył się, odleciał.Nie przyznaje się, że ja to ja, znalazł inne rozwiązanie - ucieczkę w poczucie derealizacji.Coś mnie przerosło,z czymś nie mogłam sobie poradzić w rzeczywistości, ten stan to taka ochrona organizmu przed zbyt dużym stresem.Każdy ma inny powód, inny klucz do rozwiązania tego problemu, a lęk i wszystkie te pochodne stany mamy wszyscy.
Jestem przekonana, że można z tego wyjść.Ale na początek trzeba poznać przyczyny takiego stanu, a potem zająć się objawami, jeśli jest taka konieczność to przy pomocy leków, a na pewno psychoterapii.Na pewno trzeba z tym walczyć, bo to jak najbardziej uleczalne i nie ma co się męczyć.Tak myślę.
Pozdrawiam

Pawel · Gość

Aniu dobrze myslisz Smile

Jak juz mowilem - zastanowmy sie dokladnie nad soba, nad swoimi kompleksami, problmami itp. Ja tez mialem derealiziacje i mam ja w jakis 10% w porownaniu do jej ostatniego oblicza. Biore Cital i pomaga - stanalem na nogi. Musimy czekac az to minie, bo nic nie trwa wiecznie Smile

Jeszcze bedziemy sie cieszyc.
Teraz jest pogoda dobija nas wiec byle do wiosny Wink

Pzdro