Depersonalizacja

Gość

Czy probowal ktos czwiczyc swoje cialo jako leczenie depersonalizacji? Czy to pomaga czy dziala w odwrotna strone i czlowiek jeszcze bardziej nie poznaje swojego zmieniajacego sie ciala

grzesiek 123

Dla mnie ćwiczenia siłowe (wykonywane w domu pompki, brzuszki, "6 weidera", cwiczenia z hantlami) były i są nadal bardzo dobrym sposobem na depersonalizację. Przed depresją regularnie uprawiałem sport, ale w pewnym momencie zachorowałem na nerki, byłem osłabiony i bałem sie ćwiczyć. Gdy już lekarz powiedział, że jestem zdrowy, ja dalej czułem się żle i nie ćwiczyłem. Doszły hipochondryczne lęki, itd, zbliżała się deprecha. Kiedy pojawiła się depersonalizacja, ciągły lęk, kiedy ciało wydawało mi się obce, wtedy żadna czynność nie miała dla mnie sensu i w ogóle nie myślalem o sporcie. Gdy już byłem na samym dnie, czułem sie tak żle, że prawie wyłem z bólu, stwierdziłem, że co mi tam, zacznę ćwiczyć (z resztą ćwiczenia fizyczne polecił mi psychiatra). Zmuszałem się mimo, że praktycznie nie wierzyłem w powodzenie. To był dobry ruch, bo zauważyłem, że kiedy ćwiczę, objawy jakby maleją. Póżniej w trakcie i przez pewien czas po ćwiczeniach czułem się już całkiem dobrze. Te okresy w miare znośnego samopoczucia wydłużały się, częściej ćwiczyłem, czułem się coraz lepiej. Dużo jeżdziłem też na rowerze, co pomagało mi chyba najlepiej. Bardzo ważne jest, by ćwiczyć regularnie, nie odpuszczać sobie, nie skracać zaplanowanego treningu (oczywiście bez przesady z ilością na początku) i nie zrażać się, że od razu nie mija. Na poprawę trzeba trochę poczekać, ale naprawdę warto. W zdrowym cielę zdrowy duch - coś w tym jest. Pozdrawiam!

Gość

mi siłownia i bieganie pomaga na derealizację. tylko czasem jak za bardzo dowalę do pieca na treningu, to później i nerwy dają się we znaki. ale generalnie organizm się wzmacnia konkret. tylko na poczatku ma sie opory i zero kondycji,

tea

hmm... moja depersonalizacja nie interesuje się sportem Smile

to znaczy sport nie ma na nią wpływu

slipek

jak zaczynam cwiczyc to strasznie kreci mi sie w glowie... czuje ciarki na ciele.. i ogolnie mysle ze zaraz zemdleje z jakiegos powodu.... myslicie ze to chwilowe i minie po jakim okresie?

Konrad!

Lepiej zmień siłownię na bieganie albo jazdę na rowerze. Generalnie zasada jest taka, że pomaga to co powoduje, że wzmacnia się krążenie, oddech i ogólna wytrzymałość. Bardzo obciążające ćwiczenia a do takich należy siłownia mogą działać w drugą stronę i zamiast pomagać mogą jeszcze bardziej obciążać fizycznie a przez to i psychicznie. Z drugiej strony ktoś na tym forum pisał o tym, że pomagają mu tylko wyczerpujące ćwiczenia (zdaje się, że Arek). Tak więc myślę, że dobór rodzaju sportu powinien zależeć od tego czy jesteś wyczerpany i osłabiony (wtedy spokojne bieganie, jogging) czy raczej zdenerwowany i pobudzony (wtedy siłownia czy też boks aby rozładować energię).

Tak czy inaczej aktywność fizyczna jest prawie w każdym przypadku pożyteczna. Podczas wysiłku spalasz kortyzol - jest to tzw. "hormon stresu", który powoduje między innymi utrzymywanie się lęku w organiźmie. A DR/DP jak już zapewne wiesz są silnie powiązane z wolnofalowym lękiem, czyli takim który stale utrzymuje się w psychice.

Reasumując wybierz taki sport, który będzie dla Ciebie właściwy a nie ten który jest modny czy wygodny. Co więcej ze swoich doświadczeń mogę CI powiedzieć, że równie ważna jak sam sport jest motywacja i samodyscyplina. Ćwicz regularnie a po kilku tygodniach zobaczysz wyraźne efekty.

Pozdro.

Czak

Siłownia trenuje od paru lat nie pomoże ci nato,jedynie bieganie/jogging dają dobre efekty
pozdrawiam

olunia155

nie mów, że jedynie jogging, bieganie - bo jeśli ktoś tego nie lubi to pewnie nie dają.
Sport ogólnie poprawia samopoczucie, ale każdemu pomoże ta forma którą najbardziej lubi.
ja rolki i taniec np Wink

polandpolandpoland

chce sprecyzowac to wszystko o czym mowicie - w tym 'czyms' (mowa o dd) nie chodzi o dolegliwosci cielesne (że niby brak witamin, sportu itp), lecz o duchowe. Z doświadczenia wiem ze bieganie jak i inne sporty pozwalaja sie zrelaksowac, zapomniec o problemie, lecz nie w tym tkwi rozwiazanie tej zagadki. Musicie wejsc do srodka swojego serca, samego siebie, dostrzec ten bezsens jaki jest zwiazany z tym 'czyms' i schorzala psychike jakie macie od poczatkow tej choroby.
Zastanowcie sie czyms jest dla Was ŻYCIE, RODZINA, PRZYJACIELE... Czy warto marnowac tak swoje ŻYCIE?!! Macie tylko jedno życie, więc wykorzystajcie je najlepiej jak umiecie

grzesiek 123

Moim zdaniem stan fizyczny człowieka ma duży wpływ na psychikę. U siebie zauważyłem, że np. kiedy mam jakieś dręczące mnie myśli zwiazane z codziennym zyciem, idę na rower to po powrocie z treningu problemy zmieniaja sie poprostu w sprawy do załatwienia. Endorfiny powodują, że odbiera się otaczający świat zupełnie inaczej, życie zmienia barwy. Dla mnie odpowiedzialne za nerwice i depresje jest ciało i psychika po rowno. Psychika jest zwiazana scisle z dzialaniem mozgu, mozg niektorych osob ma zaburzone mechanizmy obronne odpowiedzialne za stres i wtedy pojawia sie nerwica, depresja, rozne zaburzenia. Cwiczenia fizyczne w znaczacy sposob uodporniaja na stres, radze wyprobowac. Reakcja na stres moze byc uposledzona przez zle dzialajacą oś podwzgórze-przysadka-nadnercza. :

[link widoczny dla zalogowanych]ś_podwzgórze-przysadka-nadnercza

Pozdrówki!

grzesiek 123

[link widoczny dla zalogowanych]

mysterious · Wysłany: Czw 21:21, 11 Mar 2010 Temat postu:

Ćwiczę na siłowni i stwierdzam, że to coś pozytywnego.

Nie mogę powiedzieć, że to leczy derealizację, ale pozwala zapomnieć o DR, poczuć większą jedność ze swoim ciałem, wzmacnia pewność siebie, samoocenę, zwiększa produkcję testosteronu i pozwala efektywniej wykorzystać czas.

Reasumując same korzyści! Smile