Depersonalizacja

dominika

zaczeło się to w dzieciństwie. miałam może z 10 lat. pamiętam to dokładnie jak siedziałam i oglądałam tv. nagle zdawało mi się że unoszę się w powietrzu a telewizor jest bardzo daleko. taki malutki.. potem powtarzalo sie to co jakis czas. jakbym byla kolo mojego ciala. albo jakbym nie byla w moim ciele. wydawalo mi sie ze jakos krzywo idę. potem był spokój aż do niedawna. znowu te same uczucia. zastanawiam zię często nad sensem życia. oceniam ludzi po kawałkach ich ciała (nogi, ręce..). poza tym nie mam ochoty żyć ani wychodzić do ludzi. wszyscy uważają mnie za taką zamkniętą w sobie i bardzo niedostępną. wolę trzymać się z boku. uważam że jestem mało interesującą osobą i nikt mnie nie lubi. że jestem dla ludzi nikim. często myślę tylko o mojej śmierci. wyobrażam sobie jak umieram. często też płaczę. zdarzają się jednak dni kiedy czuję się naprawdę dobrze. ale każda najmniejsza rzecz potrafi mnie dobić. boli mnie często głowa nawet po parę dni. nie daję już rady:( znowu chce sie zabic... nie wiem czemu. tak po prostu jest mi bardzo zle. i te zawroty głowy... jakbym w innym swiecie byla. wszystko takie obce jest.... niech mi ktoś pomoże bo nikt nie wytrzymuje ze mna juz...

Magda

wydaje mi sie ze masz depresje i od tego trzeba zaczac.. idz do psychiatry po leki na to zaburzenie, nie ma co sie bac, to tylko lekarz jak kazdy inny.. i zapisz sie do psychologa bo same leki nie wystarcza a teraz jeszcze nie jest za pozno.. jak masz mysli samobojcze to nie ma na co czekac, trzymam za Ciebie kciuki..

dominika

często też jestem nerwowa a nawet agresywna. dzisiaj się zawiesiłam na 2 godz. kumpela nie wiedziała co się ze mną dzieje. czułam jakbym miała coś w gardle i nie miałam siły nic powiedzieć. nie chcę nic mówić rodzicom co mi się dzieje. da radę pokonać to samej? czy bez ukończonych 18 lat można samemu iść do psychiatry? (skończę je za pół roku)

Magda

mozna isc samemu ale prywatnie a na to trzeba miec kase. zreszta naprawqde nie warto ukrywac tego przed mama ! sama sobie nie poradzisz.. potrzebujesz zrozumiena a rodzice od tego są.. powodzenia;*

dominika

no niestety nie mam na to pieniędzy:( z rodzicami nie mam takiego dobrego kontaktu. mam tylko jedną bliską osobę której ufam, ale to nie jest nikt z rodziny. poczytam wasze porady na forum i może poradzę sobie sama. może nie jest ze mną tak źle bo czasami normalnie funkcjonuję. tylko że mam ciągle wrażenie ucisku w głowie i mi duszno. jakbym miała gorączkę. zastanawiam się nad kupnem środków nasennych bo wieczorami, po całym dniu czuję się strasznie źle. mija to jak pójdę spać. boję się tylko żeby czasem nie przedawkować gdy przyjdą myśli samobójcze

rastaman

kup sobie waleriane, albo idz do lekarza takiego rodzinnego powiesz ze masz tam problemy z zasypianiem albo jakies tam nerwy i on ci pewnie da Hydroxizinum to jest taki syrop, pomaga wlasnie na noc... dasz rade! wszyscy damy!

olunia155

musimy.

Magda

ale derealizacja naprawde nie jest wcale uciążliwa jak pokona się jej przyczynę czyli depresję, nerwicę.. ona wtedy już sama zniknie.. jak będzie się czuło komfort psychiczny i spokój to ona już nie bedzie zauwazalana i sama z niknie;)