Depersonalizacja

Patryk_7

vhnbjvjbh

kam

Zgadzam się. Jeszcze kilka miesięcy temu bez piwka świata sobie nie wyobrażałem, a teraz i tego unikam, bo po początkowym humorku tylko nasila objawy i jest jeszcze gorzej. Sport to super pomysł, ja wybrałem szachy Cool

Mały offtop się zrobił z tematu Wink

Magda

niestety w alkoholu zaczelam zatapiac smutki , bo mam kolejny problem i juz nie mam na to sily..

Patryk_7

Magda

ehe.. nie umiem juz sie cieszyc, zrobilam sobie w mieszkaniu sliczny jacik i tam siedze placzac sobie ukradkiem..

grzesiek 123

Depresja + alkohol = podwójna diagnoza czyli prawdziwy hardkor,

[link widoczny dla zalogowanych]

SPORT to najlepszy narkotyk,

Pozdrawiam.

kam

Niestety depresja to stan tak permanentnej ambiwalencji, że nie ma mowy o sportach, rozrywkach, choć to w tej sytacji jest czasami jedyne z niej wyjście.

Patryk_7

ccgccxfbx

grzesiek 123

Patryk ma rację, trzeba się zmusić, przecież nikt nie pisze, że to ma być łatwe. O sportach jest mowa jak najbardziej bo skoro ktoś wchodzi na forum i czyta to znaczy, że jego stan choć trochę go przejmuje i chce to zmienić. W depresji paraliż jest mentalny bo przecież fizycznie człowiek może się poruszac, rąk nie ma skrępowanych. Jak zaczynałem leczyć się sportem bardzo cierpiałem bo było ciężko, miałem małą wiarę w powodzenie i żadnych doradców, którzy dodaliby mi pewności, że to działa. Mimo wszystko ćwiczyłem bo jakoś wewnętrznie czułem, że to coś da i teraz nie żałuję. Przez ćwiczenia wpływa się na chemię mózgu, która się powoli stabilizuje. Długo to trwa, ale warto. Później ma się wypracowany system na walkę z depresją. Pozdrawiam.

Patryk_7

vhcgE

Magda

Nie róbcie ze mnie alkoholiczki.. nie upijam sie , pije symbolicznie, jak mam taki nastroj.. tak tylko Razz

..

Jezeli chodzi o sport to odpada, po pierwsze nie mam czasu, po drugie checi, po trzecie siły ! Jakies stany depresyjne mi sie pojawily, to mnei martwi.. Nie mam sily wyjsc z lozka, nie chce mi sie z nikim spotykac, z nikim nie rozmawiam bo wydaje mi sie to bez sensu. Jak mam ochote gdzies wyjsc sie przewietrzyc to ide sama, denerwuja mnie ludzie, zle mi z nimi .. Na uczelni to samo, izoluje sie, chce byc sama, wkurzam sie jak ktos podchodzi, gada, na wykladach sie dosiada..

Do basenu dostep mam, trudno nie miec jak sie mieszka w Warszawie Smile

Ale nie pojde, nie umiem pływac, nie mam ochoty na marnowanie czasu na basenie, wstydze sie swojego ciala, nie moge, nie chce.. Ostatnio jak bylam na basenie to strasznie nasililo mi sie uczucie odrealnienia takze juz nie pojde..

Jezeli chodzi o ten trening to pomysle, tylko nie wiem czy to nie zajmuje zbyt duzo czasu.. ech nie ma to jak problemy z czasem na Politechnice.. jeszcze z moja buntujaca sie psychika!

Byc moze i akceptuje ten stan.. wlasciwie chyba masz racje, ja go akceptuje.. ale nie mysl ze mi z tym dobrze , ja poporrstu juz nie mam sily walczyc. to wszystko mnie przerasta..

Patryk_7

kam

Ja zauważyłem właśnie że te najgorsze stany depresyjne i te DD zaczęły mnie łapać jak skończyłem szkołę, siedziałem w domu i ogólnie nie miałem pomysłu na swoje życie, więc cyrkulacja własnej osoby w różne miejsca z sprawą sportu i innych rozrywek jest jak najbardziej na miejscu. Kiedy uczyłem się to miewałem "dołki"; takie kilkugodzinne lub najwyżej dwudniowe, a dopiero później doświadczyłem tej "rasowej" depresji, a przynajmniej tak mi się zdaje.

P.S
U Was też utrzymuje się taka przerażająco zamulająca pogoda? U mnie już chyba z półtorej miesiąca szara ściana chmur i zero słońca.

Patryk_7

U mnie przewaga szarości ale czasem słonce wyjdzie ^^ W depresji duze znaczenie ma słonce, człowiek dużo go potrzebuje. Dlatego najwięcej depresji jest własnie tą porą. Nawet nazwali jeden rodzaj depresji "jesienną" hehehe Razz

kam

I po wizycie. "Psychiatra", bo tak tego typa inaczej nie można nazwać, totalnie olał mnie i to co do niego mówiłem, kontaktu wzrokowego praktycznie nie było, słowny też z jego strony był ubogi jak Kambodża, bo mi rozmawiało się zadziwiająco sprawnie technicznie. Kiedy podałem mu kartkę z moimi objawami (tak jak zalecił zrobić Patryk) to czytał ją chyba ze trzy sekundy po czy ją zwrócił. Pytał się o przyczyny, ale ja mówię mu że takowych raczej nie było, że moje nastroje depresyjne bardziej zaistniały samoistnie (o zielonym nic nie wspominałem, bo gość sprawiał wrażenie że mógłby być zdolny zadzwonić po psy) no i ogólnie chłop potraktował mnie jak idiotę. Cały czas mu tłumaczyłem, że czuję się diametralnie inaczej niż jeszcze niedawno i że stan taki trwa już przeszło dwa miesiące, a ten cap cały czas powtarzał że depresja to bardzo poważna choroba i NIE MOGĘ być na nią chory, że to wszystko przez co przchodzę to jakieś huśtawki nastrojów i skierował mnie do psychologa, po czym wstałem i wyszedłem z gabinetu. Miałem chęć na odchodnym powiedzieć mu że lekarz z niego jak z koziej dupy trąba, ale nie miałem już chęci z nim gadać. Ja tu się po nocach modlę żeby to już minęło a ten mnie zbywa jak jakiegoś natręta, który uroił sobie ze ma doła. Piękne standardy NFZ.
P.S
Najbardziej rozwaliły mnie psychiatryczne gadżety, takie jak kubki do kawy z logo psychotropów i teksty typu: "Asentra, rozpocznij swoje życie na nowo" Very Happy