Depersonalizacja

sylwunia1500 · Wysłany: Sob 16:25, 27 Mar 2010 Temat postu: Mam dosyć...

Hej!
Tak jak większość na tym forum pragnę się podzielić moją historia związaną z DR.. Piszę to tutaj, bo Wy jako jedyni najlepiej zrozumiecie co czuję.
Mam 18 lat, a derealizacja dotknęła mnie jak chodziłam do 5 klasy podstawówki.
To były wakacje , nie wiem skąd, przyszło nagle.
Szłam przez miasto z braćmi, a tu nagle "to" coś mnie dotknęło. Było lato.Wróciliśmy do mieszkania, to było u wujka i było mi tak "dziwnie". Podeszłam do okien, żeby je zasłonić, przeszkadzało mi światło. Było mi źle, straciłam humor. Nie miałam pojęcia o co chodzi, błam mała. Powiedziałam wujkowi, że źle się czuję, nie umiałam inaczej wytłumaczyć mojego stanu.Nie rozumiał. Myślałam, że jak się prześpię to minie. Myliłam sie. Pojechałam do domu, byłam bardzo smutna, cały czas. Nie wychodziłam z domu kilka dni. Spróbowałam się przełamać i powiedzieć o tym. Ze łzami w oczach powiedziałam "dziwnie sie czuję", nie umiałam inaczej... Nie wiedzieli o co chodzi, dałam sobie spokój, postanowiłam żyć z tym. Zaczęłam wychodzić do znajomych. Ale nie zapomniałam o dr. Myślałam, ze mam problem z oczami. Czasem o tym całkiem zapominałam, ale na pewno nie były to "prześwity. Aż pewnego dnia, było tak źle, że wpisałam w google moje objawy i się dowiedziałam.Do tej pory mam DR, ale od roku wiem co mi jest. Nie wiem co to są prześwity. Jest wiosna, chyba zwariuję. Postanowiłam pójść do lekarza. Mam nadzieję, ze mi pomoże. Co sądzicie o moim przypadku... Piszcie.

mysterious · Wysłany: Sob 16:34, 27 Mar 2010 Temat postu:

Witaj!

Poruszył mnie zwłaszcza fragment w którym piszesz o sobie jako o małej dziewczynce która nie potrafi zdefiniować tego przeraźliwego uczucia... Chyba każdy z nas tak ma, że jest jak małe dziecko, sam do końca nie wie co mu tak naprawdę jest i nikt go nie rozumie.

Konrad! · Wysłany: Sob 18:32, 27 Mar 2010 Temat postu:

Mysterious, ale Sylwii chodziło chyba nie o to, że czuła się jak mała dziewczynka, tylko że była faktycznie wtedy małą dziewczynką, bo chodziła do 5 klasy.

Sylwia, a w jakich okolicznościach to się stało? Po prostu szłaś sobie ulicą i tak "pstryk"? Nie zdenerwowałaś się niczym? Nie przygrzało Ci słońce w głowę - może to był wtedy udar słoneczny?

Dobrze, że zapisałaś się do specjalisty, lepiej późno niż wcale Smile

Napisz do jakiego konkretnie i co Ci powiedział lub co przepisał jeżeli dostałaś jakieś leki.

mysterious · Wysłany: Sob 18:59, 27 Mar 2010 Temat postu:

sylwunia1500 · Wysłany: Sob 21:44, 27 Mar 2010 Temat postu:

Konrad, tak , to sie stało nagle. Było lato, może jakiś udar. nie mam pojecia..
ale jak miałam 8 lat zmarła moja mama. Ale to było dużo wcześniej, więc to chyba nie od tego... Może od słońca.

adelka · Wysłany: Pon 16:10, 29 Mar 2010 Temat postu:

Cieszę się Sylwiu ze zdecydowałaś się na wizytę u lekarza, i powtarzam to co napisałam Tobie na gadu: TRZYMAM KCIUKI ZA CIEBIE Smile