Depersonalizacja

42Klara

Witam,
Postanowiłam do Was dołączyć, ponieważ szukam wsparcia.
Jestem 40-latką, która do zeszłego roku funkcjonowała i żyła normalnie, bez żadnych depresji, lęków co nie znaczy że bez tzw. życiowych trosk i problemów. Jestem po studiach, całe życie pracowałam w międzynarodowych korporacjach. Miałam swój świat zainteresowań, kochałam życie, przyrodę, podróże, swoją rodzinę i psa. Taki empatyczny-wrażliwiec, człowiek przyrody a nie miasta.
W zeszłym roku miałam bardzo silne przeżycia prywatne, z którymi się nie umiałam uporać i nagle jak ja to nazywam: umarłam,nadal żyjąc.
Wciąż funkcjonuję jak "zombi" czyli "jestem obok" a do tego bez odczuwania emocji i uczuć, co jest już dla mnie nie do zniesienia - przedkłada to się na każdą sferę mego życia.
Przecież człowiek żyje emocjami. A ja jestem w środku pusta i martwa. Nie odczuwam niczego: najbliższe mi osoby, znajomi, własny pies, dom wydają się jak obcy. Nie ma we mnie żadnego emocjonalnego odbioru: ani ludzi, ani przyrody, ani zwierząc, ani muzyki.
Doprowadza mnie to do rozpaczy, bo jak z tym walczyć, czym się zając?
Moje ukochane książki, muzyka, nawet filmy - wydają się być martwe -nie odbieram obecnie tego co ze sobą niosą - zawartości emocjonalnej.
Nie robią na mnie wrażenia jakiekolwiek tragiczne wydarzenia, na które byłam tak wrażliwa.

Towarzyszą mi oczywiście inne potworności, jak owo odrealnienie,poczucie bycia w oddaleniu, jakby utrata własnej tożsamości, ponieważ wraz z uczuciami umarło wszystko: moje pragnienia, marzenia, to co sprawiało mi przyjemność.

Od roku mam wrażenie, że mój mózg odmawia współpracy: bardzo trudno to wszystko opisać, czuję się jak umysłowy i emocjonalny inwalida.

Rok temu, gdy przyszło owo nagłe załamanie, nie byłam w stanie skompletować sobie ubrania przed wyjściem do pracy, nad napisaniem krótkiego w pracy maila zastanawiałam sie 3 razy dłużej(umysł sie wyłączyał, koncentracja nie istniejne)+ owo odrealnienie i obcość wszystkiego dookoła. Mogłam godzinami stać w miejscu bez ruchu, bez z jedyną myślą w głowie, że coś potwornego się ze mną dzieje, tylko co i dlaczego?

Dodam, że jestem po psychiatrycznej diagnozie (sklasyfikowano to jako "zaburzenia dysocjacyjne), wielomiesięcznym leczeniu różnymi lekami jednak żaden mi nie pomógł).

Czy ktoś z Was także boryka się z utratą uczuć ? Jak mam sobie pomóc ?
Obecnie szukam pracy i jestem przerażona, że jeśli nawet ją znajdę, to jak sobie poradzę będąc wciąż w takim stanie, gdy każda minuta jest męczarnią i nic nie sprawia ulgi. Tylko sen jest chwilą odpoczynku.

Pozdrawiam.

PoSSRI

W stanach depersonalizacji / derealizacji wszystko co napisałaś jest normą.
Jeżeli chcesz z tego wyjść - nie czytaj tego forum. Są tu w większości ludzie, którzy poddali się bez walki i są teraz jeszcze bardziej sfrustrowani - przez co potrafią jedynie dołować ludzi.

Zarejestruj się na [link widoczny dla zalogowanych] - wrzuć ten sam temat, tutaj ludzie Ci dadzą wsparcie i utwierdzą w tym, że depersonalizacja minie.

Jak sama napisałaś, miałeś ciężkie przeżycia, które spowodowały, że Twój umysł wszedł w stan dysocjacji - jest to mechanizm obronny, którego celem jest pomóc Ci przetrwać ciężkie sytuacje.

Nie odpisuj w tym temacie i zarejestruj się na forum, do którego podałem linka.

W momencie kiedy Twój umysł odpocznie - od stresu, nerwów, przemęczenie, zmartwień, lęków, depresji - depersonalizacja zniknie jak przeziębienie.

PoSSRI

Jest to męczarnia - dlatego, że nie wiesz czym w rzeczywistości jest depersonalizacja.
Jej celem jest pomagać Ci - odcina Cie od emocji, z którymi sobie nie radzisz - wtedy dużo łatwiej jest przetrwać ciężkie dla nas sytuacje. Jest to mechanizm adaptacyjny / obronny - ma pomóc Ci przetrwać - to wszystko. Nie jest chorobą - tylko naturalną reakcja naszego umysłu i organizmu na bardzo silne przemęczenie umysłu.

To tak jak z bólem brzucha po zjedzeniu czipsów - ból brzucha to depersonalizacja, a czipsy: lęk, stres, nerwy, przemęczenie, depresja, wyczerpanie psychiczne.

Po prostu za dużo tych czipsów zjadałaś i bóli Cie brzuch. Smile

Twoim problemem (jak i wszystkich) jest to, że po mimo tego, że boli Cie brzuch - Ty dalej te czipsy wcinasz.

Bo boisz się i przejmujesz teraz samą depersonalizacją.

I przede wszystkim zapisz się na psychoterapie - do osoby, która wie czym jest depersonalizacja. Wtedy w przeciągu kilku miesięcy (jeżeli dopuścisz do siebie wszystko to co powie Ci psycholog) staniesz mocno na nogi - a wtedy już będziesz na prostej do odzyskania normalności.

Nie masz się czego bać - stan, w którym jesteś - jest tak samo naturalny jak ból brzucha po zjedzeniu kilku paczek czipsów, czy katar podczas przeziębienia

PoSSRI

Weź pod uwagę jedną istotną rzecz.
Jeżeli nigdy wcześniej nie doświadczyłabyś zwykłego bólu brzucha i nie wiedziała, że coś takiego istnieje - w momencie kiedy zacząłby boleć Cie brzuch - spanikowałabyś i biegłabyś przerażona na pogotowie - bojąc się, że jest to jakaś straszna choroba.

Tak samo jest z depersonalizacją - dlatego jesteś tak bardzo przerażona.
Owszem odczucia depersonalizacji / derealizacji (czyli stanu dysocjacji) są potworne - ale są naturalne.

W niektórych kulturach ludzie specjalnie wywołują u siebie ten stan, np. po przez głodówkę i umęczenia - bo wspomaga to medytacje.

W 2010 roku wśród amerykańskich żołnierzy, biorących udział w misji na wschodzie (w Afganistanie) odnotowano 216 przypadków depersonalizacji - po prostu żołnierze nie wytrzymywali presji i napięcia, w jakim musieli tam funkcjonować i włączył się im mechanizm obronny - tak jak Tobie.

To zaburzenie jest powszechna i naturalne - i przede wszystkim da się z niego wyjść - a w momencie kiedy znika - wszystko jest jak dawniej. Nawet po wyjściu z depersonalizacji nie będziesz odczuwać, że kiedykolwiek miałaś ten dziwny stan.

Tak więc głowa do góry !

I nie siedź na tym forum.
Jeżeli chcesz zarejestruj się na [link widoczny dla zalogowanych] - skopiuj swój temat - jest tam wiele osób, które wyszły z depersonalizacji - pomagają teraz nowym. A potem nowi (jak już wyjdą z dp) pomagają nowym i tak w kółko. Smile

42Klara

Dziękuję za odpowiedz, tak obszerną. Skorzystam z Twej rady i zarejestruję się tam gdzie piszesz.