Depersonalizacja

eldruto

ynftdnd

Magda

hmm dzi wny przypadek.. jestes taki odrealniony wiec pewnie masz derealizacjee.. ale mysle ze masz nerwice, depresje, napady lęku i to trzeba leczyc a derealizacja sama wtedy znikne.. trzymaj sie, damy rade Wink

grzesiek 123

Jak na mój gust to raczej nie masz depersonalizacji, tylko po prostu taką marzycielską, wyobcowaną osobowość. "Bujanie w obłokach", potykanie się, popełnianie głupich błędów to rzeczy jakie zdarzają się chyba wszystkim nam, niektórym mniej, niektórym więcej. Sam mam czasem takie chwile, że jestem "zakręcony" i mam jakby przytępioną uwagę, ale nie ma to zbytnio związku z d/d, tylko bardziej z lekką chandrą lub ogólnym stanem organizmu (niewyspanie, impreza dzień wcześniej itd...). Głównie dlatego, że depersonalizacja i derealizacja wiąże się z ciągłym dużym napięciem i lękiem i jest okrutnym cierpieniem i nie ma się wątpliwości co się czuje. Ja w d/d byłem tak przerażony objawami, że byłem pewny, że zwariowałem i byłem jakby w ciągłej panice....

p.s. dlugo jesteś kierowcą?

Magda

prosze Cie idz do lekarza i nie zwlekaj.. on sie na tym zna .. a przynajmniej powinien

olunia155

własnie doszłam do wniosku, że wizyta mi nie zaszkodzi, a może pomóc.
więc czemu by nie, chyba chodzi tutaj o wewnętrzne przełamanie się, że psychiatra to też lekarz i nie ma się czego wstydzić ;/

Kasia

Ja nigdy nie miałam problemów z chodzeniem po lekarzach czy to psychiatra czy jakikolwiek inny... lekarz to lekarz... jest po to żeby pomóc. Nie rozumiem strachu i niechęci do psychiatrów. To taki sam lekarz jak internista, ginekolog itd. Pamiętam jak pierwszy raz byłam u mojego psychiatry (psychoterapeuty jak kto woli:)) i opowiadając mu coś rzuciłam "no jak byłam u normalnego lekarza" a on na to - "to ja jestem nienormalny??". To tylko podejście... Dla mnie lekarz obojętnie jaki by był - najważniejsze żeby pomógł.

olunia155

a Tobie całkowicie WSZYSTKO przeszło, wróciłaś do stanu sprzed palenia trawy?

Kasia

Tak wszystko przeszło... Można powiedziec, że pozostało tylko nadmirne martwienie się, jakieś elementy hipochondrii ale tak naprawdę uważam, że miałam to również przed jakąkolwiek stycznością z trawką i da się z tym życ. Po prostu trochę bardziej niż inni boję się o różne rzeczy ale to jest właśnie objaw osobowości neurotycznej i tyle.

Głowa do góry, nie uszkodził Ci się mózg a psychiatra to taki sam lekarz jak każdy inny. W ogóle nie rozumiem dlaczego miało by się do niego nie chodzic. Wręcz przeciwnie ja nawet teraz czasami myślę żeby odwiedzic mojego dlatego, że świetnie mi się z nim rozmawiało i naprawdę dawał mi inne spojrzenie na wiele spraw. Mój psychiatra jest lekarzem z uprawnieniami terapeuty i moim zdnaim takiego należy szukac. I nie daj sobie od razu wcisnac leków, bo w moim przypadku mimo, że było ciężko obyło się bez nich. Albo bierz lęki ale współpracuj z terapeutą - otwórz się przed nim, dotrzyj do tego co naprawdę Cię męczy, zrozum siebie i zaakceptuj. To droga do zdrowia... nikt nie powiedział, że szybka i łatwa ale zdrowie tam jest i na pewno je zdobędziesz:)
3mam kciuki:)

olunia155

Staram się jak na razie sama dotrzeć do przyczyny bo wiem, że trawka jedynie ujawniła lęki itp. A ja zawsze byłam wrażliwa, wieloma rzeczami się przejmowałam.
części swoich obaw jestem świadoma, wiem czego się boję, jakich sytuacji i trzeba będzie nad tym popracować.
odkąd staram się tłumaczyć sobie pewne kwestie albo spojrzeć na dużo rzeczy z dystansem jest lepiej, wiadomo, że nie idealnie. Chyba od razu nie mogę oczekiwać zbyt wiele, żeby się nie rozczarować.
Zauważyłam że dd zaczęło mi mniej przeszkadzać/już mnie tak nie przeraża ten stan, choć nie jest lekko. Wiem, że potrzeba mi czasu... Wink

No, chyba nam wszystkim...

Kasia

Tak czas tu jest najważniejszy... i nie poddawaj się nawet jak dłużej nie będziesz widziec rezultatów. Poprawa jest powolna i czasami wręcz niewidoczna.... Ale jest:) Dasz radę Smile

Piotreke39

Witam,

Od jesienni zauwazylem ze swiat dookola zdaje mi sie taki sztuczny, kolory juz nie te same, ogolnie czulem sie jak w jakims snie na jawie, do tego mroczki przed oczami, w nocy "śnieg optyczny?" taki stan utrzymuje mi sie do dzisiaj, ani na chwile nie ustapil. Nie przejmowalem sie tym zylem normalnie, az do momentu kiedy poraz ostatni zapalilem w stresie"zielone" zaczely sie lęki przed wyjsciem na miasto itd, uczucie "zawieszania" pogorszona pamiec i koncentracja, pomalu daje sobie z tym rade i wszystko wraca do normy. Podsumowujac od okolo 8 miesiecy non stop czuje sie jak bym śnil na jawie i mam "mroczki" czy kropki przed oczami, dodam ze nerwica dopadla mnie jakies 2 miesiace temu i dopiero teraz jak ide gdzies dopada mnie dreszcz, i pytanie w glowie "czy ja naprawde zyje?" albo uczucie jak bym sam byl na tym swiecie. Na pojecie d/d trafilem dopiero wczoraj, a na forum dzisiaj, i w pewnym stopniu poczulem ulge.
Mam pytanie, Czy wy tez macie dookola wszystko takie nierzeczywiste? i czy u was tez taki stan trwa bezprzerwy?
Jeszcze dodam ze od miesiaca mam piski w uszach, budze sie w nocy, czasami zawrot glowy, glupie mysli, w nocy jak sie budze to czuje sie jak by mi ktos zresetowal pamiec, musze poczekac chwile az do siebie dojde. Ale najbardzien interesuje mnie ten stan "nietrzezwosci" Wink

Pozdrawiam Smile

Magda

wszyscy jestesmy w stanie nietrzezwosci i gdzies odlatujemy..

eldruto

Damy rade;) A jak nie to nie;) i bomba;)